Telefonun Delikleri İçindeeeee

Ufak tefek parmaklari yüzünden

Bir bilseniz basimiza ne geldi

Küçük kardesimin yüzünden

diye başlayıp devam eden çocukluğumun o eğlenceli şarkısını, bizim ufaklık Poyraz'ın yaramazlıklarında ailece söyleriz. Ama cumartesi günü yaptığı bu şarkının tam hakkını verdi doğrusu!

İki oğlumu attım arabaya ablama doğru gidiyorum ki cebim çaldı, yeğenim Yiğit kuzenlerinin gelmesini dört gözle beklediği için dayanamayıp aramış nerde olduğumuzu sormak için. "Tamam teyzecim, Zincirlikuyu'dayız, 10-15 dakikaya kadar sizdeyiz" dedim. Telefon ve tüm elektronik aletlerin manyağı olan Poyraz tutturdu telefon diye. Nasıl ağlıyor, durduramıyorum, ben de verdim, nasılsa tuş kilidi var . 10 dakika sonra ablamların Levent'teki evinin önüne geldik. 2 çocukla yolculuk yapmanın, ya da vazgeçtim bir noktadan bir noktaya ulaşmanın nasıl zor olduğunu bilenler bilir:) işte bu karmaşayla karga tulumba arabadan indik,tam apartmanın önüne geldiğimde telefonun arabada kaldığını farkettim. Çocukları eve bırakıp arabaya döndüm, ama o ne,telefon yok!!! Allahım nasıl olur diyorum, bakmadığım delik kalmadı küçücük arabada ama cidden yok telefon! Ev- araba arasında 3 kez gittim geldim, belki yürürken falan düşürdük diye ama yok yok yok! Poyraz'a telefonu ne yaptığını sorduğumuzda da ceplerini gösteriyordu, tamam dedim cebine koydu, yürürken de düştü. Ne yapalım dedim kısmetten çıkmış (giden telefondan çok sim karta üzüldüm, onca telefon, resimler:()

Sabah olup arabaya binmeye yeltenirken olayın arkasındaki sis perdesi aralandı, ufaklığın oturduğu taraftaki cam 2 parmak kadar aralıktı! Sanırım trafikte canı sıkılan ufaklık manuel olarak açılan camdan benim telefonu atmış! Bunu farkettiğimde de dönüp tekrar sordum, ne yaptın oğlum diye, "kuşşş" deyip yukarlara baktı, yani kuşlar almış uçurmuş:) Gülsem mi ağlasam mı?

Ne yapalım kısmette güzel fotoğraf çeken bir telefon almak varmış. Teknoloji danışmanım Erdem'e bu telefonu bana aldırdığı için teşekkürler:)